23 Ocak 2016 Cumartesi

ACİL SERVİSE BAŞVURAN AKUT BAŞAĞRILI HASTALARIN RİNOGENİK NEDENLERİNİN GÖZDEN KAÇMASI


Underestimation of Rhinogenic Causes in Patients Presenting to
the Emergency Department with Acute Headache
Jae-Heon Lee, Hyun-Jik Kim, Young-Ho Hong, Kyung-Soo Kim
Abstract-

Acta Neurol Taiwan 2015;24:37-42


  Baş ağrısı insanların hayatlarının bir dönemlerinde ( en az yüzde 90 ) karşılaştıkları bir durumdur. Baş ağrısının birçok sebebinin olması tanısında zorluklara neden olmaktadır. Baş ağrıları primer ve sekonder olarak ayrılabilir. Primer başağrılarının spesifik bir sebebi yoktur ve migren, gerilim tipi baş ağrıları ve küme başağrıları gibi alt gruplara ayrılabilir. Sekonder baş ağrıları ise  enfeksiyon, enflamasyon, travma, neoplazm, vaskuler faktorler ve metabolik hastalıklar gibi spesifik nedenlerle tetiklenebilir.  Sekonder hastalıklar arasında otolarengolojisti de ilgilendiren paranazal sinüs lezyonları ve septal spur, konka bulloza, ve septal deviasyon gibi anatomik varyasyonlardır. Paranzal sinüs lezyonları ile primer baş ağrılarının semptomları benzer olduğu için ayrıcı tanı yapılmalıdır. Bir çalışmada uluslararası başğrısı derneği (IHS) kriterlerine göre migren tanısı konmuş hastaların %42'sinin dahiliye uzmanları tarafından yanlış teşhis konduğu gösterilmiştir.
Acil servise şiddetli baş ağrısı ile gelen hastaları primer olarak nörologistler görür. Bu yüzden PNS lezzyonları ve baş ağrısına neden olabilecek burun içi anotomik varyasyonlar gözden kaçabilir. Bu araştırma acil servislerde nörologistler tarafından görülüp primer baş ağrısı tedavisi verilen hastalardaki  PNS  lezyonlarının ve sekonder başağrısı yapabilecek rinogenik anatomik varyasyonların prevalansını arştırmak için yapıldı.
Bu amaçla acil servise şiddetli baş ağrısı şikayeti ile başvuran 2008-2012 yılları arasındaki 1235 hasta retrospektif araştırıldı. Bu hastalar norologister tarafından görülmüş ve primer başağrısı tedavisi verilmiş vede rahatlama sağlanmış hastalardı.  Hepsinden  beyin tomografisi çekilmişti. BT çektirmeyen ve çektirip intrakraniyal hemoraji  iskemi veya travması olanlar araştırma dışı tutuldu.
Beyin BT lerinde sinonazal bölgede rinosinüzit, intranazal kontakt nokta, septal spur, konka bulloza, izole sfenoid lezyon, ve osteom araştırıldı. Sinuslerde kapalılık, mukozal hipertrofi rinosinuzit olarak kabul edildi. Nazal septum ile alt konka arasında temas görülenler de kontakt nokta olarak kabul edildi. Sadece aksiyel kesitler olduğu için temas eden bir nokta olmasa da septal spurlar da kabul edildi.
1235 hastanın 439'u erkekti ve ortalama yaş 28.4 (10-86) idi.  742 si kadındı ve ortalama yaş 43.4 (10-88) idi. Tüm hastalar nörologist tarafından primer başağrısı tanısı almıştı. Bunlar migren,
 gerilim tipi baş ağrısı, küme baş ağrısı, sınıflndırılamayan, şeklinde primer baş ağrsı olarak tabloda gösterilmiştir.


Tablo1 ;                      Subcategory of primary headache diagnosed by
                                neurologists at ER.

                                                      Male              Female              Total
                                                     (N=493)         (N=742)           (N=1235)
Tension type headache                 224                  321                   545
Migraine                                          123                  185                   308
Cluster headache                              78                  120                   198
Unclassified                                      68                  116                   184


Sonuçlar;  355 hasta (%28.7) da baş ağrısına neden olabilecek rinosinuzit intranazal kontakt nokta, septal spur, konka bulloza, izole sfenoid lezyon ve osteoma saptandı. 880 kişide bulgu yoktu. 355 in çoğunda (172 ) rinosinuzit ,  122 sinde ise  intranazal kontakt nokta bulundu. (sekil 1)







             Tablo 2 ;   Sinüzit dağılımı  (TOPLAM  172  - % 13.9)
                                               Sinusitis                                       Total
                                                     M                                                67
                                                      E                                                40
                                                      F                                                  7
                Sinusitis involving more than one sinus                58
                                                   Total                                           172


* M : maxillary sinus, E : ethmoid sinus, F : Frontal sinus



Tablo 3;                           Distributions of contact point. (N=122, 9.9%)
                                                  Contact point                                              Total
                      contact point septum to right inferior turbinate                    33
                        contact point septum to left inferior turbinate                     35
                                               septal spur to right                                              29
                                                 septal spur to left                                               25
                                                              Total                                                       122



Tablo 4;                Distributions of concha bullosa & contact point.      (N=82, 6.6%)

                                                      Concha bullosa & contact point                 Total
Right concha bullosa                                                  nasal septum               5                                         25
                                                                                    lateral nasal wall            2
                                                                                     no contact                      18

Left concha bullosa                                                       nasal septum             4                                        31
                                                                                    lateral nasal wall            4
                                                                                         no contact                  23

Both concha bullosa                                                    nasal septum               6                                      26
                                                                                     lateral nasal wall            2
                                                                                          no contact                 18

Total                                                                                                                                                               82



Izole sfenoid sinüs lezyonu;  6 hastada bulundu. 2 si fungal sinuzit, 2 si sfenoid sinuzit, ve 2 si de mukoseldi.
Osteoma 9 hastda osteom görüldü.  6 sı frontal sinüs , 3 ü etmoid sinüs kaynaklı idi.




Tartışma; 2103 International Headache Society (IHS)  hem akut hemde kronik/rekürren  rinosinuzit lerden kaynaklanan baş ağrılarının tanı kriterlerini belirledi.  Bunun 2004’dekinden farkı kronik veya rekürren rinosinüzitin tanı kriterlerine  eklenmesidir.  Ancak ister kronik olsun isterse olmasın rinosinuzitin persistan  ağrıya sebep olup olmadığı tartışmalıdır. Sinus baş ağrısı terimi artık demode olmuştur çünkü bu hem primer hemde nazal veya sinus yapılarını ilgilendiren değişik durumlar için kullanılmaktadır.  Primer baş ağrısı sendromları ile nazal semptomların beraber olabilmeleri ve klinik olarak benzerlikleri sinus hastalıklarının veya primer baş ağrılarının  yanlış teşhisine neden olabilir.  2004 de sinus allerji ve migren çalışmasında primer başağrısı sendromlu hastaların yanlış olarak kronik rinosinuzit tanısı aldığı görüldü.  Migren gibi primer baş ağrısı olan hastaların semptomları sinus baş ağrıları ile benzerdir ve burun tıkanıklığı veya konjesyonu gibi nazal bulgular da eşlik edebilir. Bu yüzden sinüs baş ağrılarını primer baş ağrılarından sadece klinik bulgularla ayırtetmek zordur. Ancak uygun tedavi verebilmek için ayrıcı tanı yapılmalıdır.
Bu çalışmada radyogragfik sinus hastalığı olsa bile baş ağrısı ie rinosinuzit arasında yakın bir ilişki olup olmadığını söyleyemiyoruz. İki nedenle; birincisi  akut veya kronik sinüzit tanısında radyografik bulgular destekleyici rol oynamasına rağmen akut rinosinüzitde sadece patolojik değişikliklerin görüntülenmesi akut sinünizite bağlı ağrı  tanısı koymak  için yeterli değildir. İkincisi sinüs  hastalığı ve migren beraber olabilir.
Sinonazal bölgedeki  anatomik varyasyonlar ve anormallikler başağrısını indükleyebilir ve primer origini maskeleyebilir. Belirgin semptomlar bazen belli belirsiz sinüzit, septal spur veya orta konka bulloza gibi mukozal kontakt yapan küçük lezynlardan kaynaklanabilir.
İntranazal kontak noktalardan kaynaklı ağrılar trigeminal sinir ve substans  P ile ilgilidir. Nazal mukozadaki reseptörlerin stimulasyonu, santral sinir sisteminde ağrı nörotransimeteri olan  substans P salınımına yol açar. İntranazal kontakt noktalar sekonder baş ağrısı nedeni olarak   IHS tanı kriterlerine 2004 de girmiştir. İntranazal kontakt nokta baş ağrısı diyebilmek için 3 karakteristik özellik gerekir. Birincisi intranazal kontakt nokta klinik, endoskopik, veya radyolojik olarak gösterilmelidir.  İkinci olarak mukozal kontakt noktaya lokal anestezi uygulaması ile 5 dakikada ağrı tamamen yok olmalıdır. Üçüncü olarak 7 gün içinde ağrı yatışmalıdır. Bu çalışmada tüm hastaların %8inde kontakt nokta gösterilmiştir. Ancak lokal anestezi yapılmadığı için diğer kriterler bilinmemektedir.  Ayni zamanda daha önce yapılan bir çalışmada intranazal kontakt noktası olup hiçbir facial ağrısı olmayabileceği  ve kontakt nokta cerrahisinin nadiren facial ağrıda total iyileşme yapabileceği gösterilmiştir. İntranazal kontakt nokta baş ağrılı 30 hastada yapılan  bir başka çalışmada ise %43 tam iyileşme, %47 anlamlı iyileşme, %10 hiç iyileşmeme görülmüştür. Bu nedenle intranazal kontakt nokta ağrıları dikkate alınmalı ve endoskopik ve radyolojik olarak ayrıcı tanıları yapılmalıdır.
Etmoid sinüs pnömotizizasyonu sırasında orta konkayı oluşturan kemik yapıda da pnömatizizasyon gelişirse konka bulloza oluşur. Bu durum normal bir varyasyondur. Ancak çok büyük orta konka nazal septum veya lateral nazal duvar ile kontakt yapabilir ve ağrıya neden olabilir. Bu duruma Morgensein orta konka başağrısı sendromu demiştir.  Konka bulloza boyutu ile ağrı arasında bir ilişki vardır. Bu çalışmalara göre de orta konkanın parsiyel rezeksiyonu ağrıyı rahatlatmalıdır. Bu çalışmada BT de 82 hastada konka bulloza gösterilmiştir.  Bu hastalar içinde 8 hastada  konka ile septum arasında kontakt gösterilmiş, 4 hastada da konka ile lateral duvar arasında kontakt gösterilmiştir.
Sinüs lezyonları sık rastlanan hastalılardandır. Ancak sadece sfenoid sinüs hastalığı nadirdir. Sfenoid sinüs lezyonları geçici veya aralıklı retroorbital bölgede ağrı ile karakterizedir. Ayni zamanda kafanın  yanlarında veya tümünde künt bir ağrı olabilir. Çok nadir olmasına rağmen, diğer sinüslere göre belli belirsiz burun semptomları ve diplopi gibi kranial sinir palsileri gelişebilir. Sfenoid sinüs semptomları baş ağrısı dışında  genellikle spesifik değildir. Bu çalışmada 6 hastada izole sfenoid sinüs lezyonu vardı.  Bunların 2’sinde sfenoid sinüzit bulguları , 2’sinde fungal bulgular, 2’sinde de mukosel görüldü. Sfenoid sinüs lezyonlarına bağlı baş ağrısının nedeni trigeminal sinirin birinci dalı ile olmaktadır.
Osteoma  osseoz dokudan kaynaklı yavaş büyüyen tümör olup genellikle kranial kemilklerde, sinüslerde, veya mandibulada bulunur. Sinüs originli osteomalar genellikle duvardan kaynaklanır ve sinüsün içine büyür. Çoğu (%80) frontal sinüsten , % 20 si etmoid sinüsten kaynaklanır ama maksiller ve sfenoid sinüs ten kaynaklanması nadirdir. Sinüslerden gelişen osteomaların birçokları asemptomatiktir ama hastanın silik bir baş ağrısı veya yüz ağrısı olabilir. 3 olası mekanizma vardır.  Tümörün büyümesi  ile oluşan lokal kitle etkisi ve buna bağlı prostaglandin E2 sentezi, ve buna bağlı nöralgi.
Bu çalışmanın 2 önemli sınırlaması vardı. Birincisi radyolojik bulgular beyin BT ile değerlenirildi; koronal kesitler yoktu. Bu yüzden septal spur ve intranazal kontakt noktalar gibi nazal anatomik varyasyonlarının analizi sınırlı kaldı. Septal spur ve alt konkalardan kaynaklı kontakt noktalar,  bazı açılarla gözlenebilmesine rağmen, üst konkalarla- kontakt noktalar veya diğer nazal kavite lezyonlarının değerlendirilmesi  kısıtlı idi.  İkincisi baş ağrısı ile paranazal sinüs lezyonları veya anatomik varyasyonlar arasında nedensel ilişki veya temporal ilişki açıklanamadı.

Sonuç ta; primer başağrısı ayrıcı tanısını koyarken rinosinüzit ve anatomik varyasyonlar gibi paranazal sinüs lezyonlar hakkında bilgi sahibi olmak gerekir. Acil servise baş ağrısı ile gelen hastalara doğru tanı ve tadavi verebilmek için interdisiplinize bir değerlendirme gerekir. 

22 Ocak 2016 Cuma

ORTA KULAĞIN DEĞERLENDİRİLMESİNDE MULTİFREKANS TİMPANOMETRE

GİRİŞ
Timpanometre, DKY basınç fonksiyonlarıyla, kulağın akustik immitansının ölçülmesidir. İlk kez Terkildsen ve Thonson tarafından 1959 yılında tanımlanmış ve yaygın olarak kullanılagelmektedir. Cihazların düşük frekans problarıyla çalışanları çok yaygın olarak kullanılsa da, kemik zincir fonksiyonlarının daha iyi ölçübildiği yüksek frekans probe tone ile çalışanları zamanla yaygınlaşmaktadır (Holte L,1996). Multifrekans cihazlar ise admitansı (impedansın tersi anlamında, kabul etme vb gibi) etkileyen faktörlerin analizini, prob frekansı değiştirerek yaptığı ölçümlerle daha iyi göstermektedir. Bu faktörler conductance (G - iletkenlik), mas reaktansı (kütle tepkisi - eylemsizlik) ve stiffnes reaktansı (katılık tepkisi) olarak sıralanabilir. Bu frekanslardaki değişimler, normal ve patolojik olgular arasında çok farklılıkar oluşturur. Bu frekanslardan biri orta kulağın rezonans frekansı (RF) olarak öne çıkar. Sistemin iletim frekansındaki değişimler, RF değişimiyle kolayca tespit edilebilir (Lilly DJ, 1984). Bu çalıma multifrekans timpanometre bilgilerini gözden geçirerek, orta kulak patolojilerine göre değişen sonuçlarını incelemektir.

MATERYAL METOD
Timpanometre, multi-frekans ana ahatra kelime olarak ve ilgili diğer anahtar kelimeler ile İngilizce literatür taranarak derleme yapılmıştır.

SONUÇLAR
12 prospektif kontrollü, 4 prospektif karşılaştırmalı, 7 prospektif kohort, 1 retrospektif, 3 hayvan ve bir sistematik derlemeden oluşan çalışmalar irdelendi.

TARTIŞMA
226-2000 Hz bandında çalışan timpanometre bulguları tartışıldı. "Akustik İmmitans" terimi, "impedans", "admitans" ve bunların bileşenlerinden oluşan bir anlam taşır."İmpedans" "Z" ile ifade edilir ve akustik ohm brimiyle ölçülür. Z, akustik enerji akımının orta kulak sisteminden geçerken karşılaştığı engellemeyi ifade eder. "Admitans" ise "Y" ile gösterilir ve mmhos birimiyle ölçülür. Y, Z'nin tersidir ve orta kulak sisteminden geçebilen akustik enerji miktarına işaret eder.

Admitansın 3 bileşeni vardır:
i.Mass Suseptans (Bm - Sanal kütlesel geçiri),
ii.Stifnes Suseptans (Bs - Sanal katılık geçirisi)
iii.İletkenlik (G).
Halen mevcut olan Akustik immitans enstrümanları tipik olarak admitans ölçümü yaparlar.

RF tanımı, Bs ve Bm değerlerinin birbirine eşit olduğu frekans değeridir.Bs frekansla doğru orantılı, Bm frekansla ters orantılıdır. RF dolaylarındaki total B değeri sıfıra yakındır. Böylece G (iletkenlik) sistem admitansına katkıda bulunan tek kompenentdir.

Multifrekans olarak 200-2000 Hz probe tonlu timpanometre ile ilgili çalışmalar ilk kez Collett  tarafından 1977.de rapor edilmiştir. 290 olguluk serisinden elde ettiği timpanogram sonuçlarını 3 grupta toplamıştır:
i. Düşük frekanslı timpanogramlarda "V" şekilli grafiler bulunmuş
ii.Orta frekanslı timpanogramlarda "W" şekilli grafiler bulunmuş
iii.Yüksek frekanslı timpanogramlarda ise ters "V" şekilli grafiler elde etmiştir.
"W" şekilli timpanogramlar 650-1400 Hz prob tonlarda görülmüş ve bunlar RF değerlerinindeki gibidir.

Şekil 1: Normal bir kulaktan elde edilen multifrekans timpanometre grafileri.

Vanhuyse ve ark. normal kulaklarda ve çeşitli orta kulak patolojisi olan hastalarda 678 Hz probe tone ile "B" ve "G" şekilli timpanometrik kalıp modelleri rapor etmiştir (1975). Bu model yüksek frekanslı timpanometreye uyarlanarak, sistemin katılıktan (stiffness) kütlesel (mass) değişimine göre ardışık dizilere ayrılmıştır. Bu diziler grafiklerdeki tepe ve vadiler dikkate alınarak 1B1G, 3B1G, 3B3G, 5B3G şeklinde bölümlere ayrılmıştır (Margolis ve Goycoolea, 1993).



RF multi frekans timpanometre ile ölçülen en faydalı bulgudur ve normal bireylerde ortalama 950 Hz (650-1400) dolayında bulunur. Multi frekans timpanometre ile orta kulağa ait ITIK problemlerinin katılık veya kütle artışı gibi hangi faktörlere ait olduğunun anlaşılmasında RF değerinin değişimine göre yorum yapılabilmektedir. 

Otosklerozda, romatoid artrit vb ossiküler fiksasyonun arttığı durumlarda RF değeri yükselir. Özellikle otosklerozda sistemin katılığı artmakta ve RF değeri yükselmektedir. Total stapedektomi yapılan olgularda post.op. RF değerinin, stapes tendonu korunarak stapedial mobilizasyon yapılan olgulardan daha fazla düştüğü gösterilmiştir (Colletti V, et.al.1993).

Ossiküler zincir dislokasysonlarında, atelektazilerde, efüzyonlu otitlerde (OME) RF değerlerinde düşme görülmektedir. OME olgularında multi frekans timpanometredeki RF değerlerinde düşme görülürken, 226 Hz probe ton timpanogramlar normal bulunabilmektedir.

Kohleanın mekanik impedans özellikleri de RF değerinin belirlenmesinde etkilidir. EVA (geniş vestibüler aquaduct) olgularında da RF değerinde düşüklük görülmektedir. Üçüncü pencere sendromlarında da RF değerlerinde düşme oluşmaktadır (Sato E, et.al.2002). Artmış perilenf basıncının vestibülden stapes tabanına iletimesi, sistemin kütlesinin arması gibi bir etki göstermektedir.

SONUÇLAR
i. Multifrekans timpanometre orta kulak dinamikleri hakkında daha fazla bilgi verir.
ii. Otoskleroz ve RA ile RF değeri artmaktadır.
iii. Kemikçik zincir dislokasyonu, kopukluğu, atelektatik TM, OME ile RF değeri düşer.
iv. Multifrekans timpanometre ile RA hastalığının orta kulaktaki ölüçülebilir.
v. EVA ve üçüncü pencere sendromunun tanısında RF değreleri etkilenmektedir.

KAYNAK
Iacovou E, Vlastarakos PV, Ferekidis E, Nikolopoulos TP. Indian J Otolaryngol Heand Neck Surg. (July–Sept 2013) 65(3):283–287; DOI 10.1007/s12070-011-0470-9





.
--
Prof.Dr. Mustafa Asım ŞAFAK,
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi
Cerrahi Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı
KBB Anabilim Dalı Başkanı
NEMJ Baş Editör
Lefkoşa, KKTC 

Mobile Phone KKTC: 0 542 877 55 66 
                         TC: 0 532 361 18 90
www.masafak.com


ŞAFAK MA, MD.
Professor of Otorhinolaryngology
Head of Otorhinolaryngology Department
President of Surgical Science Division
Near East University, Faculty of Medicine
Chief Editor of Near East Medical Journal

          TR     +90 532 361 18 90


20 Ocak 2016 Çarşamba

OTOSKLEROZ HASTALARINDA VEMP BULGULARI

GİRİŞ
Hava kemik aralığı, hava ve kemik yolu eşikleri arasında fark olması anlamındadır. Kemik yolu eşikleri 250-4000 Hz bandında 20 dB'den daha iyi ise, klinik durum ITIK olarak adlandırılırken, 1 veya daha fazla frekans bandında kemik yolu eşiği 20 dB'in üzerindeyse mikst tip işitme kaybı olarak isimlendirilir. Bu gibi durumlar DKY veya orta kulağa ait patolojiler sonucunda gelişir ve zar yada kemikçik zincirpatolojlerine ait olanları cerrahi tekniklerle tedavi edilebilir.
Ancak 1980'de Bess ve arkadaşları cerrahi ile düzeltemedikleri ve açıklayamadıkları 3 ITIK olgusu yayınladılar. Son 10-15 yıldır iç kulak anomalilerine bağı olarak da ITIK kaybı olabilceği fizyolojik olarak açıklanmış ve radyolojik gösterilebilmiştir. Örneğin yarım daire kanalı dehisansları (SCD) veya genişlemiş vestibüler aqueduct (EVA) gibi "Üçüncü Pencere" olgularında iç kulak tipi ITIK kliniği karşımıza çıkmaktadır (Govaerts PJ, 1999). 
Üçüncü pencere sendromunda hava yoluyla iç kulağa ulaşan ses enerjisinde kayıp oluşup işitme eşiği yükselirken, kemik yoluyla ulaşan enerji için iç kulak sıvılarında impedans azalması söz konusu olmakta eşik düşmektedir. Sonuçta hava kemik aralığı ortaya çıkmaktadır.
Bu nedenle ITIK olgularında tedavi planından önce etiyolojinin çok iyi araştırılması gerekmektedir. Bu nedenle ITIK olgularının immitance testiyle araştırılması gerekir. İmmitance testi, timpanometri ve akustik refleks testlerinin birleşimi şeklinde yapılır. Ancak TM intakt olmadığında yapılamadığı gibi, üçüncü pencere sendromunda işe yaramamaktadır.
Bu tür olgular için bir diğer ayırıcı tanı testi "Dopler Vibrometri"dir. Ancak bu test ancak laboratuvar ortamında yapılabilir ve klinikte yaygın kullanımı sınırlıdır (Nakajima HH, 2012).
ITIK olgularının ayırıcı tanısı için HRCT de kullanılabilir ancak hem maliyet, hem radyasyon alınması sınırlayıcı etkenlerdir.
Son yıllarda ITIK araştırılmasında VEMP de kullanılır olmuştur. VEMP aslında periferal vestibüler fonksiyonların ölçüldüğü, kalorik test ENG veya VENG gibi tekniklere ek olarak kullanılagelmektedir. Test sakkülün click veya tone-burst stimulusla uyarılması sonucunda, vestibülo-spinal yollar ile SCM'e inhibisyon sinyalleri gönderilir. Genillikle VEMP cevabı alınabilmesi için maksimum çıkışlı akustik stimulusların kullanılması gerekmektedir. Orta kulak nedenli ITIK poblemlerinde VEMP cevapları azalacak veya kaybolacaktır (Yang TL, 2007). Öte yandan iç kulak nedenli gerek SNIK, gerek ITIK problemlerinde VEMP cevapları etkilenmemektedir. Özellikle SCD olgularında VEMP eşikleri daha düşük bulunmaktadır (Streubel SO, 2001).

MATERYAL METOD
Son 5,5 yıl içinde VEMP yapılan 120 olgunun sonuçları retrospektif incelenmiş. Odyogramında 3 frekans bandında 10 dB ve üzeri veya 2 frekans bandında 15 dB ve üzeri ABG olan olgular ITIK olguları olarak gruplanmış. ITIK olgularının 24'üne cerrahi uygulanmış. Tümüne VEMP yapılmış. Tone burst 90 dB nHL ile başlanarak VEMP aranmaya başlanmış ve VEMP eşikleri saptanmış. Normalde 500 Hz tone burst için VEMP eşiği 75 dB bulunurken, 65 dB ve daha düşük bulunması anormal düşük kabul edilmiş. 90 dB seviyede P1/N1 latansları ölçülmüş.

SONUÇLAR
120 olgunun yaş sınırları 3-76 ve 64'ü 21 yaşın altındaydı. Olguların 50'sinde orta kulak patolojileri vardı.

Olguların 59'unda kohlear malformasyonlar, SCD, EVA gibi birtakım iç kulak anomalileri vardı. ​5 olguda Meniere hst, 6 sında yüksek juguler bulb saptanmıştı. Bazı olgularda birden fazla iç kulak anomalisi vardı.

İmmitans ve VEMP Bulguları
MT perforasyonları, VT veya DKY'na probun tam uymaması gibi durumlar nedeniyle olguların tümünde immitans testi yapılamamış. Orta kulak patolojisi olan 50 olgunun 15'inde timpanometri patolojisi, 23'ünde akustik refleks bozukluğu vardı. 16 otoskleroz olgusunun 6'sında akustik refleks vardı. İç kulak anomalisi olgularının tümünde timpanometri bulguları normaldi ve 6 olguda anormal stapes refleksi vardı.
Olguların tümünde VEMP testi yapılabildi, ancak orta kulak anomalisi olan 67 kulakta VEMP cevabı alınamadı. İç kulak anomalisi saptanan 73 kulağın 71'inde VEMP sonuçları iç kulak patolojisi ile uyumlu bulundu. 5 Menire hastasında VEMP eşikleri hafif yükselmiş ve amplitüdleri azalmış olarak bulundu. İç kulak anomalisi 6 olgunun tümünde VEMP cevapları vardı sadece birinde üçüncü pencere sendromuna benzer şekilde eşik azalması vardı.


Cerrahi Bulgular
50 orta kulak patolojisinden 13'üne cerrahi girişim yapıldı. 9'una stapedektomi, 4'üne stapes mobilizasyonu yapıldı. 13 olgunun tümünde ABG kapanması sağlandı. 7 olguya SCD için orta fossa yaklaşımıyla kanal tıkama işlemi yapıldı, semptomlarda düzelme, ABG kapanma ve 3'ünde VEMP eşikleri normale geldi. İç kulak ITIK tanısı alan 4 olguya orta kulak yaklaşımıyla yuvarlak pencere yaması yapıldı, kısa süreli klinik sonuçlar alınsa da hiç birinde ABG kapanması olmadı.


TARTIŞMA
Bazen ITIK olgularının timpanometrik ve stapes refleksi bulguları orta kulak patolojilerinde görülenlerden farklı olabilir. Bu tip olgularda orta kulak cerrahileri ile yeterli sonuç da alınamaz. Çünkü ITIK olgularının bir bölümü iç kulak tipi üçüncü pencere sendromu nedeniyle oluşur. Akustik immitans testi yapılabilen olgularda ITIK etiyolojisinin orta kulak patolojisine bağlı olduğu ortaya konulabilir ancak bu testin yapılması her zaman kolay değildir. Kulak zarının intakt olması, probun DKY'na tam uyması gereklidir. Oysa VEMP non-invazif bir test olup, her yaşta kolayca uygulanabilir ve ITIK halinin orta kulak veya iç kulak ayırıcı tanısını yapmakta etkilidir.

KAYNAK
Zhou G, Poe D, Gopen Q. Clinical use of VEMP in evaluation of ABG. Otology & Neurotology 2012; 33:1368-74.

--
Prof.Dr. Mustafa Asım ŞAFAK,
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi
Cerrahi Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı
KBB Anabilim Dalı Başkanı
NEMJ Baş Editör
Lefkoşa, KKTC 

Mobile Phone KKTC: 0 542 877 55 66 
                         TC: 0 532 361 18 90
www.masafak.com


ŞAFAK MA, MD.
Professor of Otorhinolaryngology
Head of Otorhinolaryngology Department
President of Surgical Science Division
Near East University, Faculty of Medicine
Chief Editor of Near East Medical Journal

          TR     +90 532 361 18 90


19 Ocak 2016 Salı

fasial sinir yaralnmalarında vitamin D 3 ün etkisi

Fasial sinir yaralanmalarında vitamin D3 ün myelinizasyonu ve iyileştirmeyi hızlandırması


Eur Arch Otorhinolaryngol (2015) 272:2815–2823
DOI 10.1007/s00405-014-3305-y
Vitamin D3 potentiates myelination and recovery after facial
nerve injury
Marion Montava • Ste´phane Garcia • Julien Mancini •
Yves Jammes • Joe¨l Courageot • Jean-Pierre Lavieille •
Franc¸ois Feron


Vitamin D nin immun sistem ve sinir sistemi üzerindeki  rolü giderek artan bir şekilde farkedilmeye başlanmıştır.
 Daha önce fareler üzerinde yapılan 2 çalışmada, ergokasiferol (Vit D2) ve kolekalsiferol (Vit D3) ün, pereneal sinir kesisinden sonra oluşan myelinizasyon ve iyileşmedeki etkisi  gösterilmiştir.  Bu çalışmada da kolekalsiferolun tavşanların  fasial sinir kesilerindeki  iyileşmesi değerlendirmiştir.
 Bu çalışmada 14   2.5-3.5 kg, 8 haftalık erkek Yeni Zellanda beyaz tavşanı kullanıldı. Bu 14 tavşan randomize olarak 2 gruba ayrıdı (n=14).  1 gruptaki tavşanalara  (n=8) unilateral facial sinir cerrahisi yapıldı ve cerrahinin birinci gününden itibaren,  haftalık oral bollus tarzında vitamin D 3  verildi. ( Uvedose 200 IU/kg/gün Crinex)).  Kontrol grubuna ise (n=6)  unilateral facial sinir cerrahisi yapılıp haftalık olarak bollus tarzinda trigliserid yine 1. günden itibaren verildi. Cerrahi, intramuskuler enjeksiyonla  (Rompun %2lik   5mg/kg ketamin)uyutularak aseptik koşullarda mikroskop altında yapıldı. İnfra aurikuler yaklaşımla ekstrakranial sinir etraftaki dokulardan  ayrıldı ve stylomastoid foramenden facial dalların dağıldığı yer arasındaki 2-3 cm lik kısım açıldı. Temporal kemik civarından 1 cm lik segement çıkarıldı.  Sinir segementi acil olarak inverted pozisyonda  yerine konup 2 serbest sinir ucu epinöral dikişler kullanılarak sütüre edildi. (Ethion 10-0 eticon) . 3-0 vikrillede kas ve deri dikildi.   
Fasial sinir iyileşmesinin fonksiyonel değerlendirimesinde  fasial fonksiyon indeksi kullanıldı. (FFI).       4 kriter skoru 0 dan ( kriter yok) 5 e ( tam var) şunlardı. 1. Kulak desteği  2. Göz kapanması  3. Burun deviasyonu olmaması   4. Fasial simetri.  FFI 0 dan 20 ye skorlandı.(0 total , 20 normal). Skorlama haftalık tabanda 3. haftadan 12. haftaya kadar çift kör araştırıma şeklinde yapıldı. 2 değerin ortalaması sonuç analizlerinde hesaplandı.
12 haftanın sonunda tüm tavşanların her iki kulağından uygun şartlarda facial sinir örnekleri alınarak histolojik olarak mikroskoplarla incelendi.  Aşağıdaki parametreler ölçüldü. Myelin kılıfının iç çapı, myelin kılıfının dış çapı. Ortalama çap hesaplandı ve myelinizasyonun indirekt ölçümü G oranı  kullanılarak yapıldı.(myelin kılıfın  iç çapıdış çapı).


Histolojik olarak 3 grup                 incelendi.                                                                                                                       1. grup tüm 14 tavşanın cerrahi yapılmayan facial siniri.                                                                         2. grup kontrol grubu (n6)                                                                                                                         3.grup cerrahi ve vitamin D verilen grup (n8)


Veriler SPSS 17.0 kullaınalark değerlendiridi.  Mann-Whitney testi FFI ile kontrol ve vitamin D alan grupu karşılaştırmak üzere kullanıldı. Ayni zamanda 3 gurubun myelin kılıfı iç çapı ve G oranı da değerlendirildi.  Sonuçlar p değerinin 0.05 in altında olduğu zaman anlamlı kabul edildi.





Sonuçlar:
İyileşmenin 6 haftadan sonra belirginleştiği, Vitamin D alan grupta facial paralizisinin azaldığı, 6. haftadan itibaren 12. haftaya kadar  farkın anlamlı olarak belirdiği,  12. hafta sonunda FFI ın median değeri  kontrol gurubunda  11 vitamin D alan gurupta  15 olduğu görülmüştür.
Tablo 1 histolojik kantitativ değerlendirmeyi özetler. Cerrahi olan gruplarda cerrahi yapılmayan diğer kulaklara göre (şk3) miyelin kılıfının iç çapında azalma gözlenir.  Sadece cerrahi olanlarla cerrahi olup vit D alanlar arasında ise  anlamlı fark görülmemiştir. 
Sadece cerrahi olan  grup ile cerrahi olmayan grup ve cerrahi + vit D alan grup arasında G oranı nda istatistiksel olarak anlamlı artışlar gözlemlenmiştir.  Cerrahi + vit D gurubu ile cerrahi olmayan gurup arasında istatstiksel olarak anlamlı fark görülmemiştir.





Bu çaışma vitamin D nin travamtik fasial sinir kesilerinde terapatik değerini gösteren ilk hayvan çalışmasıdır. Kolekalsiferol 12 haftanın sonunda fonksiyonel iyileşmede ve miyelinizasyonda anlamlı artışlara neden olmaktadır.
Genel olarak söylenen vitamin D mitozisi inhibe eder ve hücre differansiyasyonunu uyarır. Vitamin D reseptörleri shwan hücrelerinin de içinde olduğu gliall hücreler ve nöronlarda yaygın olarak bulunur.  Vitamin D nörotropin yayılımını stimule eder ve akson büyümesini artırır.  Vitamin D nin myelinazsyonda görevli genleleri upregule ettiği gösterilmiştir.



Sonuç olarak post travmatik sinir tamiri hala daha ciddi bir sorundur.  Yeni ilaçların ve yöntemlerin keşfi, sinir rejenerasyon proçesini tetikleyecektir.  Vitamin D 3 bu amaçla denenmektedir.  Bu çalışmada vitamin kolekalsiferolun 200 IU/ kg /gün dozunda, tavşanlarda  fasial sinir travmalarında 12. Haftanın sonunda fonksiyonel iyileşmeyi ve myelinizasyonu anlamlı bir şekilde artrırdığı saptanmıştır. Bu fasial paralizide myelinizasyona vitamin D nin etkisinin hayvanlardaki ilk çalışmasıdır.  Vitamin D nin FDA onaylı olması,  sınırlı veya hiç yan etkilerinin olmaması nedeni ile klinik çalışmacılara bir ufuk açacaktır. Ancak klinik çalışmalardan önce 1. Bu çalışma farelerin bıyıklarının harektini inceleyen sinir yaralanma çalışmalarını da içeren diğer hayvan modelleri ile genişletilmelidir.  2. fasial sinirin iyileşmesini gösteren elektrofizyoloji ve elektromyologram gibi diğer deneysel araçar  kullanılmalıdır. 3. Myelinasyon dışında sinir regenerasyonunu değerlendiren diğer parametreler kullanılmalıdır.





13 Ocak 2016 Çarşamba

WOLFRAM SENDROMU

GİRİŞ
Wolfram Sendromu (WS) 70 ile 700 bin doğumda bir görülen, OR, nörodejeneratif bir hastalıktır.
Fenotipinde;
- Diyabetus mellitus
- Optik sinir atrofisi
- Diyabetus insipidus
- SNHL
- Nörolojik bulgular
- İdrar yollarında anomaliler
- Psikiatrik bozukluklar
- Yumurtalık bozuklukları
- 50 yaşından önce exitus

İşitme kaybı WS olgularının %60-70'inde kesin görülür. Sıklıkla 2.veya 3.dekadda başlayan yüksek frekanslı SNIK olarak ortaya çıkar. Yine de işitme kaybının derinliği ve progresyonu hakkında yeterli bilgi henüz yoktur. Çok nadir olarak vestibüler fonksiyon bozuklukları da rapor edilmiş, işitme kaybı ve dengesizlik arasındaki ilişki hala belirsiz olarak kalmıştır.

MATERYAL VE METOD
WS tanısı yaşları 5.8 ile 23.8 arasında değişen, 11 olguda otoskopi, ,25-8 kHz saf ses eşikleri, timpanometri, DPOAEs, SRT, SIN (speech in noise), SII (speech intelligibility test) skoru ölçümleri işitme cihazı ve implant vb kullanılmaksızın yapılmıştır.
Hava yolu PTA (0,5-2 kHz) veya her hangi iki farklı eşik 20 dB'in üzerinde ise anormal kabul edilmiştir. Hava yolu eşikleri 20 dB veya üzerinde ise kemik yolu eşikleri de ölçülmüş. DPAOE 2-4 kHz frekansları için yapılmış.
Denge testleri ise 60 derece/sn hızla dönen ROTARY CHAIR ile 0.025, o.05, o.25, 0.5 Hz peak velocity ile yapılmış. Ayrıca aynı sandalye ile 100 derece/sn ivmeli hareketler ile impulse testi de uygulanmış.

SONUÇLAR
Olguların %55.inde SNIK olup, başlama yaşı ortalama 7,3 bulunmuş. Bu yaş ortalaması DM, DI ve oprik sinir atrofisi başlama yaşıyla yakındır. Yaşı 15.in altında olan olgularda PTA 20 dB.in altında, 15.in üzerindeki olgularda PTA 28-58 dB dolaylarında.



SII skorları (0-hiç duyulabilen konuşma kanıtı yok, 1-bütün konuşmanın duyulabilmesi) bu 4 olgu için 0,75.den azdır. Bir olgu bilateral CI kullanmakta.
DPOAE bulguları işitme seviyeleri ile uyumluydu.
İlginç olarak işitmeleri normal olduğu halde iki olguda SIN değerleri anormal düşük bulunmuştur. Bu iki olgu sessiz ortamda test edildiğinde skorlar normal bulunmuştur. Aynı olgu resim ile alglma tam normal blunmuş.
İşitmesi kötü olan vakalarda beklenildiği gibi SII ve SIN skorları düşük bulunmuştur.
Denge testlerinden 2.,4. ve 9.olgularda anormallikler görülmüş, diğerleri normal veya yakın bulunmuştur.

TARTIŞMA
Bu çalışmada SNIK tespit ediliş yaş otalaması 7,3 ile tüm literatürün altındadır. Küçük yaşta tespit edilen SNIK olguların DM, DI ve optik atrofi açısından değerlendirilmesi önem kazanmaktadır. İlk olarak yüksek frekanslardan başlayan SNIK yavaş ve simetrik olarak ilerleyeceği için aile ve hasta tarafından fark edilemeyebilir. Bazı olgularda geçici ITIK paterni olabilmektedir. Vestibüler bulguların çok ağır etkilenmediği görülmektedir.

KAYNAK
Karzon RK, Hullar TE. Ear & Hearing 2013; 34:809-12.
--
Prof.Dr. Mustafa Asım ŞAFAK,
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi
Cerrahi Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı
KBB Anabilim Dalı Başkanı
NEMJ Baş Editör
Lefkoşa, KKTC 

Mobile Phone KKTC: 0 542 877 55 66 
                         TC: 0 532 361 18 90
www.masafak.com


ŞAFAK MA, MD.
Professor of Otorhinolaryngology
Head of Otorhinolaryngology Department
President of Surgical Science Division
Near East University, Faculty of Medicine
Chief Editor of Near East Medical Journal

GSM: TRNC +90 542 877 55 66
          TR     +90 532 361 18 90


6 Ocak 2016 Çarşamba

KONJENİTAL KULAK MEMESİ YARIKLARININ DÜZELTİLMESİ

GİRİŞ
Kulak memesi problemlerinin işitme üzerine hiç bir etkisi olmadığı halde, takı kullanımına engel olması ve kozmetik nedenlerle psikolojik sorunlar yaratabilir. Kulak memesi yarıkları konjenital olabildiği gibi, ağır küpeler kullanımıyla travmatik nedenlerle de oluşabilir. Konjenital kulak memesi yarıkları çok farklı olabilmektedir. Hafif bir çentiklenmeden, ağır doku kayıpları gösteren tiplerine kadar değişik formları olabilir. İkinci olarak yarıkların her bir parçası arasında asimetriler görülse de, büyük bölümü simetriktir.
Kitayama ve ark. kulak memesi yarıklarını 4 guruba ayırmışlardır:
i. Logitudinal yarıklar
ii. Horizontal yarıklar
iii. Üç loblu yarıklar
iv. Doku kaybı bulunanyarıklar
Kulak memesi yarıklarının cerrahi tedavisi için pek çok teknik tanımlansa da, pek çoğunun bir standardı olmadığı gibi, sonuçları da çok tatminkar değildir.
HASTALAR
2008-2010 yılları arasında 2.si sol, 2.si sağ kulakta bulunan 4 olgu (yaşları 8-34) aynı cerrahi teknikle tedavi edilmiş ve 6 aya kadar takip edilmiştir.
DİAMETRİK MENTEŞE FLEP TEKNİĞİ
Yarık ile ayrılmış loblardan birinin lateral, diğerinin medial yüzlerine insizyonlar yapılarak menteşe gibi açılan 2 flep hazırlanır. Flep boyutlarının birbirlerine eşit olası gerekmektedir. Ön parçanın lateralinden kaldırılan flep, arka parçanın medial yüzüne, ardaki parçanın medialyüzünden kaldırılan flep, ön parçanın lateral yüzeyini kapatacak şekilde stüre edilir.


"1" nolu flep, lobülün anterior bölümünde lateral yüze yapılan inferior pediküllü flep olarak hazırlanır. "2" nolu flep, lobülün posterior bölümünde, medial yüze yapılan inferior pediküllü flep olarak hazırlanır.


A.Yarık lobül, B.İnsizyonlar işaretlenmiş C.Sütürasyon sonrası


TARTIŞMA
İlk yarık lobül onarımını 1954 yılında McLaren basit kenar sütürasyon tekniğiyle tanımlamıştır. Bait yarıklar Z-plasti, L-plasti veya V-plasti teknikleriyle onarılabilmektedir. Doku kaybının fazla olduğu durumlarda bu yöntemlerle yapılan onarımlarda küçük bir lobül oluşmakta veya önemli skarlar glişmektedir. Bu teknikle herhangi bir doku rezeksiyonuna gerek kalmadan onarım söz konusu olmaktadır. Hematomun önlenmesi için sütürasyon sonrası hafif bir eksternal tamponaj yapılması faydalı olmaktadır.


Aurikula lobülünün aurikuler arterlerden gelen oldukça zengin kan dolaşımı vardır ve flep pedikül ve boy oranı 3:1.e kadar uzatılmasında bir sakınca oluşturmaz. Diametrik menteşe flep tekniğiyle, önceki tekniklerdeki gibi küçük bir çentik kalması söz konusu değildir. Yeni oluşturulan lobülün lateral yüzü, posterior bölümün medial yüzeyi ile (tersi de doğru) kapatılarak çentiklenmenin önüne geçilmektedir. Başlangıçta lateral yüzde görülen sütür hattı 3 ay içinde son derece silik hale gelmektedir.

KAYNAK
Yong Qing, MD, Ying Cen, MD, Xuewen Xu, MD, and Junjie Chen, MD. Head & Neck Surgery DOI: 10.1097/SAP.0b013e31824144a7, China



--
Prof.Dr. Mustafa Asım ŞAFAK,
Yakın Doğu Üniversitesi Tıp Fakültesi
Cerrahi Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı
KBB Anabilim Dalı Başkanı
NEMJ Baş Editör
Lefkoşa, KKTC 

Mobile Phone KKTC: 0 542 877 55 66 
                         TC: 0 532 361 18 90
www.masafak.com


ŞAFAK MA, MD.
Professor of Otorhinolaryngology
Head of Otorhinolaryngology Department
President of Surgical Science Division
Near East University, Faculty of Medicine
Chief Editor of Near East Medical Journal

GSM: TRNC +90 542 877 55 66
          TR     +90 532 361 18 90